Een werknemer is in dienst bij Q-Park als Parking Host. In september 2014 meldt hij zich ziek wegens psychische klachten. Het re-integratieproces verloopt moeizaam, omdat de werknemer herhaaldelijk
uitzendkrachten van de Algemene Bond Uitzendondernemingen (ABU) op die uitzendovereenkomst vrijwel zeker van toepassing was. Het kort geding gaf geen ruimte om uit te zoeken of dit daadwerkelijk zo was. De
werkgever door middel van de Ziektewet dus gecompenseerd werd voor de loondoorbetaling tijdens ziekte. De werkgever was hiervan gedurende het dienstverband niet op de hoogte gebracht door de
haar werkzaamheden niet kon verrichten. Bovendien bleef zij gewoon voor haar andere werkgever werken. De werkgever heeft echter geen bedrijfsarts ingeschakeld om de betwisting van de ziekte van de
op een verstoorde arbeidsrelatie, met als doel de werknemer op die manier te dwingen mee te werken aan zijn ontslag. De kantonrechter overweegt - mijns inziens terecht - dat in een dergelijk geval
de bedrijfsarts uit september 2010 zou adviseren over te gaan op re-integratie tweede spoor. Focus Arbeidsmarktadvies moet op de hoogte zijn geweest van het belang van de adviezen van de bedrijfsarts
het verstrijken van de 104 wekentermijn, meldt de werkneemster zich weer 100% beter. De werkgever accepteert deze herstelmelding echter niet en vraagt de bedrijfsarts deze te beoordelen. De
stelde dat hij niet in staat was om te reizen, maar bood wel aan om zich te laten beoordelen door een (bedrijfs)arts in Polen. Bovendien had de medewerker een aantal medische verklaringen overgelegd
zijn geluidsstudio, is onvoldoende om te kunnen concluderen dat de werknemer niet arbeidsongeschikt was om bij de werkgever te werken. Het gerechtshof concludeert daarmee dat de werkgever onvoldoende
werknemer vast dat de ziekte terug is. De werknemer stelt de werkgever hiervan de volgende dag op de hoogte en meldt zich op 31 maart 2016 ziek in verband met recidive van de ziekte van Kahler. De
Hairstyling-arrest van de Hoge Raad van 30 juni 2017. In deze uitspraak blijkt dat bij het bepalen van de hoogte van de billijke vergoeding mede rekening moet worden gehouden met het loon dat de werknemer
opmerkingen gemaakt. Hij stelt verder dat zijn direct leidinggevende medische informatie heeft gedeeld met zijn collega’s. Oordeel kantonrechter De kantonrechter dient te beoordelen wanneer sprake kan
beoordelen. Toen de werkneemster ook geen gehoor gaf aan oproepen van het UWV om haar visie te geven, waardoor het UWV geen deskundigenoordeel kon geven, en ook op de reeds ingezette loonstop geen
werknemer komt in hoger beroep tegen de hoogte van de vergoeding. De werkgever heeft volgens het Hof een aantal ongelukkige keuzes gemaakt in de re-integratie inspanningen en haar vallen zeker verwijten
, wordt de vordering tot wedertewerkstelling afgewezen. De kantonrechter raadt partijen aan hiervoor samen een oplossing in der minne te zoeken. Aantekening Indien een werknemer het niet eens is met
augustus 2016 weg. Of werken in de nachtdienst heeft bijgedragen aan een hernieuwde uitval, was in augustus/september 2016 nog niet te voorzien. De kantonrechter meent dat de werknemer vanaf 26
getreden van de werkgever in de functie van verkoopster/kassamedewerkster voor 128 uur per periode van vier weken. Haar salaris bedraagt momenteel € 1.243,54 bruto per 4 werken exclusief vakantietoeslag. Op
van het deskundigenoordeel niet de mogelijkheid gehad om de werkneemster te beoordelen. Alles bij elkaar zou je daarom zeggen dat in deze casus voldoende reden c.q. aanleiding is geweest om eerst de
c.q. aansprakelijk te houden. Zou dat wel zo zijn, dan zou in feite van elke werkgever kunnen worden gevergd dat die werknemers aan het begin van de werkdag fouilleert, apart laat werken en geen
vervoer, omdat de loopafstand tussen de bushalte en de werkplek te groot zou zijn. Ook heeft hij een beperking met traplopen en moet hij in een verwarmde ruimte werken. Omdat de werknemer weigert de